آزمایش سلمپ

آزمایش سلمپ

 آزمایش سلمپ (نمونه برداری از ساختمان ها): دانستن مقاومت فشاری، تعین مقاومت فشاری کانکریت، آزمایشات وابسته به جغله، ریگ و کیفیت کانکریت وغیره آزمایشات می پیوندد به آزمایش سلمپ. موجودیت آب و دانه های خورد و بزرگ کانکریت. که این همه نمایانگر سختی و نرمی ساختمایه یا مصالحه ساختمانی میگردد.

          این آزمایش توسط یک استوانه مخروطی گونه به بلندی 30 تا 45 سانتی متر انجام میگردد. به صورت که زیر آن استوانه گاهی صفحه یی فلزی قرار مدهند. از قسمت کوچک مخروط کانکریت میریزند سپس کمی تکان میدهند تا ساختمایه به هم یکجا شود، پس از آن استوانه را آرام بر میدارند. سپس بلندی کانکریت که وا مانده است توسط خط کش اندازه میگیرند. میزان عدد سلمپ با توجه به نوع کانکریت تعین میگردد.

آزمایش سلمپ کانکریت با توضیحات و ضمایم کارگاهی:

          ساختمایه ترکیبی از جغله، سمنت، آب و در صورت نیاز دیگر مواد.

          سلمپ آزمایشی است که با انجام دادن آن میتوانیم به مقدار روان بودن ساختمایه ( نرم یا سخت بودن ساختمایه) پی ببریم. که این کار توانایی پیش بینی وضعیت کسب مقاومت ساختمایه را تا حدی برای سیستم بازدید پروژه مقدور مینماید.

شرح آزمایش سلمپ:

الف – وسایل مورد نیاز:

·         دستگاه نمونه گیری: شامل یک سینی فلزی به ابعاد (40*40) یا (50*50) که محل قرار گرفت یک سیخ گول در آن تعبیه شده باشد.

یک مخروط فلزی به ارتفاع 30 سانتیمتر، که قطر پائین آن 30 سانتیمتر و قطر بالای آن 10 سانتیمتر می باشد و دو عدد دستگیره در دو طرف آن نصب شده است.

·         سیخ گول (به عنوان پایه سنجش ارتفاع بتن) به طول تقریبا 35 سانتیمتر که در یک سر آن خطکشی به عرض 5 سانت قرار دارد، به گونه ی که پس از قرار گرفتن این سیخ گول در محل خود بر روی سینی، ارتفاع مابین سینی تا زیر خط کش 30 سانتیمتر (برابر ارتفاع مخروط) باشد.

·         یک عدد میلگرد ساده به طول 40 الی 50 سانتی که برای یکجا کردن ساختمایه درون مخروط بکار می رود.

·         وسیله سنجش ارتفاع، یا یک متر کوچک.

 

ب – روش آزمایش:

          این موضوع بنا بر اساس شرایط کار و کارگاه تنظیم و ارائه شده، تا شاید مطالبی در بردارنده نکات و مسائل اجرایی، جدای آنچه که در دانشگاه ها به گونه نوشتاری آموزش داده میشود پیشکش تان میگردد که اکنون مشغول آموختن هستید.

          در کارگاه ها یا پروژه های کاری به هنگام کانکریت ریزی از قسمت های گوناگون ساختمان، آزمایشگاه فنی خاک بر اساس اُردر صادر شده از طرف پیمان کار - (که در پروژه های ویژه و بزرگ بایستی به تائید مالک پروژه نیز رسیده باشد) نسبت به اخذ یک یا چند نمونه کانکریت از محل کانکریت ریزی اقدام می نماید که در هر بار نمونه گیری از مراحل کانکریت ریزی بایستی آزمایش سلمپ انجام شود و نتیجه آن در گزارش آزمایش گنجانیده میشود.

          تعداد دفعات نمونه گیری از هر قسمت از ساختمان با توجه به حجم کانکریتریزی با در نظر داشت مشخصات پروژه یاد شده است.

به گونه نمونه:

          درکانکریتریزی تهداب بایستی به اندازه هر 50 الی 100 متر مکعب کانکریت با تشخیص بازدید توسط انجنیر ساحه یک نمونه گیری از بتن به عمل آید.

          در کانکریتریزی ستون یا پایه ها بایستی از هر 50 متر مکعب کانکریتریزی یک نمونه گرفته میشود.

نکته: زمان و مکان اخذ نمونه از کانکریت با توجه به حساسیت مکانی کانکریتریزی و یا شکل ظاهری کانکریت به تشخیص کارشناس آزمایشگاه و یا انجنیر ساحوی پروژه خواهد بود.

          بر روی مقدار کانکریت که برای نمونه برداری از مجموعه کانکریت موجود در جدا نموده ایم پیش از انجام نمونه برداری آزمایش سلمپ صورت گیرد.

          برای این کار در آغاز مخروط سلمپ را بر روی زمین کانکریت شده هموار ایستاده می نمائیم.

          با وسیله ای مناسب یا یک بیل دستی کوچک که عرض آن از 10 سانت کمتر باشد تا به آسانی بتوان کانکریت را از محل بالای مخروط به داخل آن ریخت آغاز به پر کردن آن می نمائیم.

          این عمل در سه بار انجام میگیرد که در هر بار یک سوم از ارتفاع مخروط را که برابر 10 سانت می باشد با بتن پر نموده و با سیخ گول کانکریت یا ساختمایه را ویبره یا جابجا می گردد.

          روش جابجا نمودن کانکریت چنین می باشد که در هر بار از سه بار یاد شده 25 بار سیخ گول را برای جابجا شده ساختمایه در داخل کانکریت مخروط فرو ببریم که این عمل به صورت دایره وار و از بیرون دایره به سمت داخل تا محل مرکز دایره انجام می پذیرد.

نکته مهم:

          در بار اول بایستی عمق فرو رفتن میله تراکم در بین کانکریت به اندازه عمق کانکریت و تا کف باشد، اما در دو بار پسین بایستی به جهت حصول پیوستگی در بین دو لایه به اندازه تقریبی 3 الی 5 سانتی میله تراکم را در داخل لایه زیرین فرو برده و بدین ترتیب نسبت به نواخت 25 ضربه چنان که در بالا یاد شد اقدام نمائیم.

          پس از اتمام سه بار یاد شده و پر شدن مخروط با یک خط کش فلزی و یا هر نوع وسیله ممکن سطح کانکریت را صاف نموده تا با لبه بالایی مخروط در یک سطح قرار گیرد.

          پس از این مرحله از دستگیره های جانبی مخروط گرفته، مخروط که در سطح زمین بسته شده را باز می کنیم و به آرامی ، با سرعتی ملایم و ثابت، بدور از هر نوع شتاب، به صورت راست مخروط را از روی بتن بر می داریم.

          چسبندگی بین کانکریت و دیواره  مخروط سبب خواهد شد تا مخروط در هنگام بالا آمدن از یک طرف تمایل به چسبیدن به بدنه بتن و سر خوردن روی آن و بالا آمدن را داشته باشد که این مساله در نتیجه آزمایش و عدم حصول نتیجه دقیق و واقعی تاثیر گذار خواهد بود.

          آزمایشگر سلمپ با دقت و قدرت دستان خود سعی در راست بالا آوردن مخروط داشته باشد تا از بروز چالش پیشگیری گردد.

          پس از برداشتن مخروط، مقداری کانکریت خشک خواهد کرد، پایه میله ای که به سر آن یک خط کش وصل است را چرخانده و دقیقا بر روی بتن قرار می دهیم تا ارتفاع ریزش کانکریت را بسنجیم.

          با متر کوچکی که در اختیار داریم ارتفاع مابین سطح بالای بتن تا زیر خط کش فلزی را اندازه می گیریم. عدد بدست آمده به عنوان عدد سلمپ شناخته می شود.

نکته مهم:

          پس از ریزش نمودن، گاهگاه دیده می شود که این ریزش به گونه مایل اتفاق می افتد، در این صورت به جهت سنجش بلندی ریزش کانکریت، حد وسط بالاترین و پائین ترین نقطه از سطح بتن ملاک عمل سنجش خواهد بود.

          میزان آب موجود در بتن عامل اصلی روانی (سلمپ کم یا پائین) یا سفتی (سلمپ بالا) در کانکریت می باشد.

          این نکته را نباید فراموش کرد که هرقدر مقدار آب در کانکریت کمتر باشد، البته تا حدی که سبب سختی بیش از حد کانکریت نشود و مانعی بر سر راه ویبره نمودن درست و اصولی کانکریت نباشد، مقاومت فشاری حاصله کانکریت بیشتر خواهد بود.

          برای کانکریت ریزی در جاهاییکه سیخ بندی بیشتر باشد (مثلا در ستون ها و پایه های پل های بزرگ و عناصر ساختمانی که سیخ بندی بیشتر می انجامد) و یا امکان ویبره نمودن کانکریت کم و یا غیر ممکن می باشد (به عنوان مثال در کانکریت ریزی شمعها) بایستی از کانکریت آبدار استفاده نمود، آب بیش سبب افزایش نسبت آب به سمنت در کانکریت و در نهایت کاهش مقاومت حاصله می گردد. توضیح دیگر بر این واقعیت اینکه وجود مقدار زیاد آب در داخل کانکریت سبب می شود تا پس از گرفتن کانکریت و خشک شدن آن، تبخیر و جذب آب موجود سبب به میان آمدن خالیگاه های بیش از حد نیاز در داخل کانکریت شده که این خود در نهایت سبب ناتوانی نیرو فشاری کانکریت خواهد بود.

          به همین دلیل امروزه در مواردی که استفاده کانکریت نرم (با سلمپ پائین) نیاز داشته باشد، میتوان از مواد مضافی که خاصیت روان کنندگی دارند بهره برد.

نتیجه گیری:

          آموزه این آزمایش ثابت ساخت که برای کانکریت های ساختمانی در ایده آل ترین میزان اسلامپ، عدد 4 یا 5 است،  در این حالت کانکریت هم ویبره خور مناسبی دارد و هم روند کسب مقاومت آن – صرفنظر از سایر اعوامل موثر در مقاومت نهایی کانکریت– بسیار مطلوب می باشد.

          این عدد چنانچه تا سقف 8 یا 9 بالا بیاید، چنانچه مصالح سنگی ریزدانه کانکریت از ارزش ریگ نرمه برخوردار باشد، و همچنین از سمنت مناسبی استفاده شود، چندان محل اشکال نبوده و در نهایت نتیجه مورد نیاز بدست خواهد آمد. برای کانکریت ریزی پایه های عمیق از سلمپ 15 بهره می برند.

          چنانچه میزان سلمپ حوالی عدد، 17 یا 18 و پائینتر باشد، یعنی بعد از برداشتن مخروط کانکریت به اصطلاح وا برود، به آن سلمپ ریزشی اتلاق می شود.

موضوعات مرتبط: Engineering عشق و زندگی...